Forum BDSM

Tylko że w świetle prawa takie coś nie ma racji bytu. Nikt według prawa nie może sobie przywłaszczyć (nawet za czyjąś zgodą) cudzych dokumentów itd. Także jak dla mnie to tylko jakieś ustalenia między kajirą a jej panem, które mogą funkcjonować, jeśli oboje w nie rzeczywiście wierzą i wyznają silnie filozofię GOR, ale tak naprawdę wszystko i tak pozostaje fikcją. Bo jeśli wierzyć temu, że jeśli kajira będzie chciała odejść, to raczej jej siłą nikt zatrzymywał nie będzie, to w sumie "zabawa" w każdym momencie może zostać przerwana...

To prawda, że kwestia "posiadania" dziecko to nawet coś dalej posuniętego niż dokumenty.

Ale nie do końca się z wami zgodzę z tym prawem. Bo tak samo fikcją może być dobrowolność bycia "bitą" w BDSM. Prawo w Polsce pozwala na to, pod warunkiem że obrażenia nie są dłuższe niż 7 dni, natomiast np. prawo brytyjskie zabrania tego bez względu na to czy druga strona zgodziła się na to czy nie i bez względu na okres "obowiązywania" obrażeń.
Tak szantaż jest karalny, a przecież wiele sytuacja w których się znajdujemy może być uważany za szantaż i to momentami dość wredny, bo o podłożu seksualnym.

Podobnie w przypadku Kajiry - to że prawo tego czy tamtego zabrania, tak naprawdę o niczym nie świadczy - wszystko zależy od konkretnych ustaleń pomiędzy partnerami.

Mnie się wydaje, że jeśli ktoś poważnie bierze GOR czy GL, to raczej respektuje prawa obowiązujące w takim układzie (zwłaszcza, że jest dość konkretnie zdefiniowane akurat w tym typie relacji). Zwłaszcza, że dla mnie jest to dość logiczne w jaki sposób tamten Master na poprzednim forum to przedstawił: z niewolnicy, która nie chcę nią być, nie ma żadnego pożytku i nie ma powodu trzymać jej na siłę.

Znaczy - nie bronię tego na siłę. Ciężko mi to sobie wyobrazić. Na pewno nie potrafiłabym do końca się wyzbyć "własności" (pomimo tego, że mój Pan uważa, że "posiadanie" jest raczej wyłącznie kwestią nazewnictwa w wielu przypadkach), natomiast jestem w stanie pojąć koncepcję jako taką.

Ja może dziwna jestem, ale uważam że każdy jest panem swego losu. Oczywiście pod warunkiem że to Kajira wybiera sobie Pana - a wydaje mi się, że tak jest. I jeżeli dziewczyna ZDECYDOWAŁA się na taki związek i świadomie w niego weszła (ze świadomością, że nie ma z niego wyjścia bez zgody Pana) to to jest tylko i wyłącznie jej wybór i powinna być konsekwentna. I jeśli będzie chciała odejść, a Pan jej nie pozwoli z jakichś przyczyn, to powinna zostać. Ale właśnie dlatego, że była to jej ŚWIADOMA decyzja. Jeżeli sobie wybrała do bani Pana, no to ma pecha - nie powinna go wybierać na łapu capu, bo ona chce.

Dokładnie tak samo, jak my godzimy się na BDSM a potem nie latamy na obdukcję, bo Pan uderzył kapeczkę za mocno i mi się już nie podobało. Nie udało się, nie było fajnie - no to trudno, trzeba się było lepiej zastanowić, zanim się zgodziłaś na lanie.

Ale to wszystko co napisałam wyżej ma rację bytu, pod warunkiem że traktuje się taką relacje poważnie a nie jako zabawę. Że jest to rzeczywiście "lifestyle".

Poza tym tak też sobie myślę jak to było w czasach niewolnictwa. Facet kupował sobie niewolnika na targu i zabierał go na łańcuchu do domu (przynajmniej tak było na filmach ). On oczywiście mógł spieprzyć w krzaki, ale jak go dorwał jego Właściciel to bywało różnie. I dlaczego o tym piszę - bo o ile jeszcze niewolnicy byli zmuszani do swojego stanu, to Kajira czy właśnie niewolnica wchodzi w ten stan dobrowolnie. I w zasadzie jakby się nad tym zastanowić to wiele nie różni się tamto niewolnictwo od tego w GOR - różni się tylko przyczyna z której ktoś stał się niewolnikiem i stosunek Właściciela, bo dla Mistrzów Gor, Kajira jest skarbem (może w trochę innym rozumieniu niż nam się wydaje, ale jednak).

A ja o tym prawie pisałam w kontekście tego co pisała nieskonczona, że jest to fikcja bo opiera się tylko na ustaleniach, że tak naprawdę oddanie w rozumieniu BDSM, gdzie zgadzamy się na bicie też jest fikcją bo nie do końca możemy się na to zgodzić albo nie - prawo tego zabrania.

No dobrze, ale jak to się przekłada faktycznie na praktykę.

Mamy temat dokumentów, temat posiadania dziecka czy własnych pieniędzy, własnych ubrań...

Havoc napisał:

GOR to fikcja literacka, którą potraktowano na poważnie.

Wiesz na jednym z blogów przeczytałam ciekawą myśl, która zmieniła nieco mój stosunek do GOR'u... (dalej mi osobiście się to nie podoba, ale zmienił się mój sposób myślenia o samym tym tworze).
Pozwolę sobie zacytować :"Przeciętnemu człowiekowi, obywatelowi współczesnego świata, ciężko jest zapewne zrozumieć, jak można wplatać świat z książek do świata codziennego. Jako najprostszej riposty mogłabym użyć bibli – ostatecznie, czy nie jest to książka?"
http://bekajira.blog.pl/2014/04/08/1-ja … ia-gorean/


Niszo.. to, że ktoś świadomie się wpakował w taki a nie inny związek nie znaczy, że ma w nim tkwić, bo jest czyjąś własnością... I nie ma to znaczenia czy ktoś to traktuje jak zabawę czy całkiem, całkiem poważnie. I nawet jeśli ktoś to traktuje całkiem poważnie nie znaczy, że musi od A do Z idealnie się stosować, bo jak się nie stosuje, albo odejdzie to już zabawa...
W ciągu życia człowieka mogą się zmienić upodobania, sposób myślenia, pragnienia. Z życiem w stylu GOR'ean jest jak z wyborem religii czy z wyborem każdego innego sposobu na życie.. Jeżeli ktoś pół życia był wegetarianinem a nagle zaczął jeść mięso (czyli zmienił swój sposób życia) tzn., że był wege dla zabawy i nie traktował tego poważnie? Albo był katolikiem, buddystą, świadkiem Jechowy,  muzułmaninem czy wyznawcą potwora Spagetti a nagle uznał, że to jest jedna wielka kupa i przestał wierzyć/wyznawać swoją religię to też nie traktował jej poważnie tylko się bawił?

Myślę, że człowiek jest na tyle zmienną istotą, że i poglądy mogą w różny sposób ewoluować i wcale nie świadczy to o tym, że nagle coś się komuś odwidziało, bo to była tylko zabawa.
I to, że dzisiaj jestem szczęśliwa u boku ukochanego Pana i chcę, aby Nasza relacja-związek trwała jak najdłużej nie znaczy, że za kilka lat nie będę tym zmęczona, albo nie zmienią się moje poglądy czy też pojawią się rzeczy nie do zaakceptowania i nie będę chciała odejść. To takie gdybanie, ale jeśli kiedyś odejdę to nie będzie znaczyło, że w tej chwili nie traktuję tego poważnie, czy że jest to dla mnie zabawa...

Ostatnio edytowany przez Poznańska Łasiczka (2014-05-07 23:27:36)

Havocu, ja bym przytoczyła z tego samego bloga inne słowa:

Rim z bloga http://bekajira.blog.pl napisał:

Otóż, jeśli się nad tym zastanowimy, każda filozofia jest wymyślona. Filozofia to bowiem rozważania na temat stylu życia, sensu istnienia, istoty istnienia – wszystkie filozofie zostały przez kogoś wymyślone. Buddyzm, hedonizm, sadyzm – wszystko to tylko twory ludzkiego umysłu, które pozwalają ludziom znaleźć odpowiednią drogę i doprowadzić ich do szczęścia.

A oprócz tego... Jeśli ktoś przeczyta "Historię O" i stwierdzi: "ja chcę być uległa, tak jak ulegała była O, ta koncepcja mi się podoba" to co w tym złego? Bawi się w powielanie Harrego Pottera? Gdzie jest ta granica, gdzie książka może być inspiracją? Ma być biografią? Ma się dziać na Ziemi? Tak naprawdę to liczy się tylko to, czy dana idea może być zrealizowana i czy daje szczęście tej konkretnej parze.

Łasiczko, ja się już chyba tradycyjnie z Tobą nie zgodzę. Jeżeli ktoś Ci daje ultimatum: "słuchaj, wpuszczę Cię do tej piwnicy, ale wypuszczę Cię dopiero wtedy, gdy JA będę chciał Cię wypuścić. Ale możesz tam nie wchodzić"; Ty świadoma tego wchodzisz do środka, po czym masz do chłopa pretensje, że nie chce Cię wypuścić wtedy kiedy Ty chcesz.

To nie jest tak, że ustalenia działają tylko wtedy gdy obie strony tego chcą. Ustalenia są niezależne od stron - jeżeli coś Ci nie odpowiada, nie rób ustaleń. Według mnie to jest niepoważne mówić "dobrze, nie odejdę dopóki mi nie pozwolisz" i od razu zakładać, że pomimo tego i tak odejdzie się dokładnie wtedy kiedy chce się odejść.

Podam jeszcze jeden przykład, bo dla mnie to co mówisz do tego się sprowadza. Biorę kredyt na milion, po czym po 5 latach spłacania stwierdzam: "Nie, już mi się odechciało spłacać. To było głupie brać taką dużą kwotę, zmieniło się moje patrzenie na branie kredytów.", po czym przestajesz spłacać kredyt.
Niestety, jeżeli podjęło się pewne zobowiązanie, to moim zdaniem, dorosłość polega na tym, że ponosi się również konsekwencje takiej decyzji. A jeżeli obawiam się, że mogę nie udźwignąć konsekwencji, to nie podejmuję zobowiązania.
Boisz się, że Ci się odmieni i nie będzie możliwości odejścia od bycia niewolnicą? Nie wchodź w taką relację. Kropka.

Tylko z kredytem jest tak, że wiesz na co się piszesz. Wszystko jest z góry ustalone, wiesz, że nie zaskoczy Cię wyższe oprocentowanie, zmiana wysokości rat itd.
A tutaj... co w sytuacji kiedy niewolnica stwierdzi, że to nie jest to czego chciała, że jej właściciel nie daje jej spełnienia, np. wg niej za mało od niej wymaga, albo odmawia jej seksu itd. ?
A z tą piwnicą? Nawet jeśli ktoś nam tak powie i wejdziemy to tak na prawdę ten ktoś nie ma prawa nas  stamtąd nie wypuścić.
I teoretycznie jeśli bierze się ślub, powinno się spędzić z wybrankiem resztę życia, ale po coś są rozwody

Są trzy wieczne rzeczy na tym świecie: wieczna miłość, wieczne pióra i wieczna ondulacja.
Ale z tego wszystkiego to wieczne pióra są najbardziej trwałe.

W sumie racja. W każdych warunkach "klauzula zdrowego rozsądku" powinna być wartością nadrzędną.