Forum BDSM

Ja w rzeczywistości jestem dość mało kontaktowa i spotkanie na swej drodze dominującego, odpowiedniego mężczyzny graniczyło z cudem. I z jednej strony wmawiałam sobie, że w internecie nie szukam nikogo na siłę, a z drugiej bywałam tu i tam... I odbyłam mnóstwo rozmów z różnymi ludźmi, jedni byli pseudo majsterami, inni wydawali sie w porządku, ale jednak w ostatniej chwili coś wychodziło nie tak, albo okazywało się, że mi nie odpowiada to czego oni chcą, albo im moje zastrzeżenia ( granice).  Jednego potencjalnego kandydata poznałam przypadkiem na badoo, w profilu miałam napisane, że potrzebuję silnego, stanowczego mężczyzny itd. a on do mnie napisał czy znalazł się już ktoś kto wie co zrobić z moją uległością, bo on chętnie się nią zaopiekuje. Przyznam, że mocno mnie zaintrygował. Jednak w podobnym czasie na forum spankingowym coś mnie podkusiło, żeby przeszpiegować pewien nick i okazało się, że pisze bloga, więc jakoś tak zagadałam na priv, a później poszły mejle... A w efekcie po wielu wiadomościach zapytałam czy zostanie moim Panem. Później rozmowy telefoniczne, pierwsze spotkanie, na którym złamałam wszelkie zasady bezpieczeństwa i złote rady wypisywane na blogach i forach, ale już wtedy miałam bardzo duże zaufanie. No i tak do teraz mieszkamy sobie razem
Także powiem Ci, że szukanie w szerokopojętym internecie w dzisiejszych czasach jest czymś naturalnym, moim zdaniem. I owszem zdarzają się kompletne bezmózgi, napaleńcy, desperaci i Ci którym się wydaje, że pozjadali wszelkie rozumy i lepszego Pana od nich nei znajdziesz... Ale są też zwyczajni ludzie, którzy nie mają czasu na łażenie po klubach, dyskotekach, albo po prostu ich to nie kręci...  I myślę, że czasami warto przesiać tą setkę czy nawet dwie setki odpadków, by znaleźć tego jedynego, porządnego, któremu zechcesz się oddać i zaufać.

też jestem za internetowymi poszukiwaniami, tyle tylko, że na bdsm.pl jest sporo idiotów, szukających łatwego, "darmowego" seksu, warto w anonsie zaznaczyć coś głupiego- np. że granicą jest anal, ogólnie sex, albo chcesz sponsoringu, to w 95% pozwoli odróżnić Dominów od pseudo-masterów

Ja też nieskończona na początku myślałam, że jest to objaw jakiejś desperacji i długo się przed tym wzbraniałam, ale w sumie wyszło mi na dobre

Trzeba się jednak mimo wszystko liczyć z tym, że może się to też skończyć tragicznie.

Jakby na to nie patrzeć, wszystko zależy od naszego rozumu i postępowania.

No niestety, bezpieczne to to nie jest. Aktualnie to mam wrażenie, że jestem ostrożna aż do przesady po dwóch niebezpiecznych akcjach (swoją drogą z facetami poznanymi "normalną" drogą). Ale nie wiem, czy mogę sobie ufać, jak mnie ktoś zauroczy. Oby tak.

No z tym to jest największy problem. Żeby komuś, kogo osobiście znam, móc o charakterze spotkania powiedzieć. No ale będę się tym martwić, jeśli będę miała takie spotkanie w planach. Na razie jest to bliżej nieokreślona przyszłość.

Myślę, że nie trzeba od razu opowiadać w jakiej roli mamy się z danym człowiekiem spotkać. Można po prostu kogoś poprosić, żeby poszedł. Czekał gdzieś niedaleko, upewnił się że wszystko jest ok. EWentualnie podać adres, umówić się na telefon o konkretnych godzinach, a jeśli tego telefonu nie będzie to wtedy od razu antyterrorystów wzywać

Karmelko, zgodziłabym się z Tobą gdyby nie moje własne doświadczenia. Gdybym wciągnęła osoby trzecie w moje spotkania, nigdy w życiu nie przeżyłabym tego co przeżyłam. Gdyby ktokolwiek wiedział gdzie i po co poszłam to może wyciągnąłby mnie z opresji w ostatniej chwili. Też się spotkałam w miejscu publicznym. I co z tego.

A tak? Sama sobie byłam świadkiem i sama powiernikiem.