Forum BDSM

A masz może jakieś materiały na ten temat? Wiesz, takie mało optymistyczne jest spostrzeżenie, że skoro byłam/jestem masochistką to musiałam być nieźle zwichrowana Chętnie dowiem się czegoś więcej w temacie

Co do książki "Suka (..)", to strasznie mi się nie podobała. Wydawała mi się strasznie fizyczna, a ja chyba jednak postrzegam BDSM głównie emocjonalnie.

Hmm... A ja siebie dla odmiany uważam właśnie za masochistkę. Może nie taką skrajną, ale jednak. Nigdy nie posuwałam się do takich rzeczy jak cięcie żyletką ani żadnych innych rzeczy uszkadzających ciało, ale zdarzyło mi się nie raz zadawać sobie ból w inny sposób. I o ile bardzo nie lubię teorii psychologicznych, bo są dla mnie zbyt wydumane i generalizujące, to zgadzam się z tym że skądś się ten masochizm musi brać. U mnie chyba z potrzeby odreagowania, odwrócenia uwagi od problemów i chęci poczucia oczyszczenia. Poza tym jakiś czas temu miałam wypadek, po którym żyję z bólem na co dzień i każdy inny sprawia mi przyjemność, bo pozwala zapomnieć o tamtym No może nie każdy ;P

Nie, nie jest mi potrzebny. Jest dla mnie silnym bodźcem seksualnym, ale nie niezbędnym. Wszak nawet nie mam z kim uskuteczniać seksualnych "zabaw" z bólem I to też nie jest tak, że jak czuję ból to od razu się podniecam. Ból dla mnie może powodować przyjemność nie tylko czysto seksualną.

A jeśli chodzi o sposoby zadawanie sobie bólu... nie będę wdawała się tu w szczegóły, ale wiele rzeczy które może zrobić Tobie Pan, możesz zrobić sobie sama. Nie porównuję tu doznań z tym związanych, bo wiadomo, że są inne, ale generalnie żadnych innowacyjnych metod na zadawanie sobie bólu, to się nie wymyśli chyba. Choć czasem wystarczy wiedzieć gdzie ucisnąć/wbić palce (nazywam to sobie akupunkturą ), co zdarza mi się robić, kiedy jestem gdzieś na uczelni/w pracy i potrzebuję pozbyć się bólu (czy raczej odwrócić od niego uwagę) spowodowanego problemami zdrowotnymi. Wolę to, niż faszerowanie się lekami.

Chococarmel, weszłam już na szczęście w etap pogodzenia się z sytuacją, nie jestem w stanie nic z tym zrobić na dzień dzisiejszy i pozostaje mi się cieszyć, że nie jest gorzej

Zapędy sadomasochistyczne miałam już przed wypadkiem. Ale niewątpliwie obecna sytuacja je nasiliła. I również mój próg bólu się podniósł.

Ból w jakimś stopniu może być przyjemny, to prawda. Tyle, że zazwyczaj taki, który sprawiamy sobie sami. I kiedyś czytałam że zadawanie sobie bólu uwalnia endorfiny, czy hormony odpowiedzialne za dobre samopoczucie.

W sumie medycyna i psychologia nie były nigdy moim konikiem, ale z jakichś tam artykułów i trochę własnych obserwacji dowiedziałam się, że nasz układ nerwowy i hormonalny jest tak skonstuowany, że nawet nie zdajemy sobie sprawy ile nieprzyjemnych ( uznawanych przez ogół ) bodźców może powodować u nas zadowalające reakcje, i to u każdego w innym natężeniu. Ciało ludzkie potrafi być na prawdę fascynyjące, tylko szkoda mi ludzi, którzy nigdy nie wykorzystają choćby połowy jego możliwości.

Ostatnio edytowany przez chococarmel (2014-04-07 20:34:58)

Wiesz Łasiczko, tak w sumie od wczoraj odkładam odpisanie bo zwyczajnie nie wiem co Ci odpisać. Na początku zaczęłam pisać że tak, że ból mógłby nie istnieć, na co Pan czytając mi przez ramie stwierdził: "Tak, a mam Ci przypomnieć jak Ci się oczy zaświeciły jak pakowaliśmy packę?".

I w sumie jak się tak zaczęłam nad tym zastanawiać to w sumie nie bardzo wiem jak odpowiedzieć na Twoje pytanie i czy z tym bólem to na pewno tak jest jak napisałam wcześniej.
Z jednej strony samo uczucie bólu nie powoduje u mnie podniecenia. Jeżeli jestem już podniecona, wtedy ból może spotęgować podniecenie, ale pod warunkiem że nie będzie zbyt silny. Wtedy wszystko pryska. Więc nie do końca chyba mogę nazwać siebie masochistką jednak.

Co do poniżenia czy upokorzenia... Hm... Kolejny ciężki temat Nie kręci mnie sam moment upokorzenia czy poniżenia. Ba! W wielu momentach mnie zwyczajnie wybija (podobnie jak ze zbyt intensywnym bólem) i sprawia że nie mam ochoty na nic więcej. Ale z kolei te dwa odczucia i podobnie ból prowadzą mnie do poczucia podporządkowania i tego, że cokolwiek się ze mną stanie jest zależne od Pana i to on decyduje o wszystkim co jest ze mną związane, że to on decyduje o natężeniu bólu czy o tym, w jaki sposób będzie się do mnie zwracał. I w gruncie rzeczy całość kręci się wokół niego.

Nie wiem czy to odpowiada na Twoje pytanie...? Jak namieszałam za bardzo to krzycz

Wiesz co tak, ale... Tak się zastanawiam czy w takim razie jest różnica pomiędzy uległością a masochizmem w kontekście tej przyjemności. Bo z czego w efekcie czerpie przyjemność jedna a z czego druga?

Bardzo rzadko czuję się zażenowana czy upokorzona kiedy Pan się mną zajmuje. Tylko konkretnie upokarzające sytuacje tak na mnie działają - np. gdy Pan mnie myje. Sam ból w żadnej formie nie jest dla mnie upokarzający - przynajmniej tak jak się nad tym teraz zastanawiam